Jean-Michel Serres, Composer-pianist (Apfel Café Music): Website

14 April 2023

Nota | A cidade e suas paredes incertas por Haruki Murakami, Shinchosha, 2023

Informação do Livro

Haruki Murakami é o 14º romance publicado a 13 de Abril de 2023 no Japão. O título é o mesmo do seu romance “A Cidade e as suas Incertezas”, publicado em 1980 numa revista japonesa “Bungakukai”. Mas ele rejeitou-o, e parte(s) do motivo e da história do romance rejeitado foi adoptada em “O Fim do Mundo” de “O País das Maravilhas Cozido Duro e o Fim do Mundo”.

Forma, Estilo e Estrutura

Romance longo com três capítulos de 661 páginas, é formado por 70 secções curtas. “Love in the Time of Cholera” de Gabriel García Márquez (1985) é descrito como uma referência.

Antecedentes da Obra & Autor

Resumo da Sinopse

Resumos de Cada Capítulo

Esboço

Linha do tempo

Capítulo 1

O narrador e uma rapariga encontraram-se, no último Outono, na recepção do “Concurso de Ensaios de Estudantes do Ensino Secundário”. E tinham correspondido por cartas. (2, 4)

Tinham tido uma data uma ou duas vezes por mês. (2)

Ela enviou-lhe uma longa carta e confessou-lhe um sonho estranho. (8)

Em Maio, tiveram uma data e deram uma longa caminhada. (11) Ela derramou-se e disse que o seu coração só por vezes ficava rígido. E ela disse que a sua substância vivia numa cidade distante e passou uma outra vida completa. (13)

O narrador foi informado sobre a Cidade pela rapariga. (1)

Durante o Verão, falaram entusiasticamente sobre a Cidade. (15)

Numa altura do Outono, a carta dela parou. Mas continuou a enviar cartas. (15)

Numa altura do Inverno, recebeu a longa e última carta dela. Mais tarde, ele leu a carta. Nela, confessou que era apenas uma sombra sem substância, que tinha vivido na Cidade ao completar três anos de idade, ela e conduziu para este mundo. (17)

Continuou a enviar cartas e telefonou por telefone, mas não obteve resposta da sua parte. Ele não teve notícias dela quando recebeu a última carta. (19)

No ano seguinte, em Fevereiro, passou no exame de admissão de uma universidade privada em Tóquio, tendo depois mudado para Tóquio. (19)

Durante as férias de Verão, chegou a casa e visitou a casa da rapariga, mas havia uma placa de porta diferente do seu nome. (19)

Tinha passado um ano e completou 18 anos, mas ainda estava à espera. (21)

Por volta dos 20 anos, acordou e teve de passar uma vida decente, depois fez amigos e uma nova namorada. Após a formatura, conseguiu um emprego numa agência de livros. (23)

Passou muito tempo (depois dos 45 anos de idade), quando acordou estava num buraco de queimaduras de animais. (23)

O narrador entrou na Cidade, deixou a sua sombra para o guarda do portão e os seus olhos foram arrancados pelo guarda para se tornar um leitor de sonhos. (9)

O narrador conheceu a rapariga na biblioteca da cidade. Mas ela disse que nunca o tinha conhecido. (5)

O narrador começou a fazer leitura de sonhos na biblioteca e falou com a rapariga como bibliotecária da biblioteca. (7) Foi à biblioteca e fazia leituras de sonho todos os dias. Durante o Outono, continua regularmente. (9)

Durante o passatempo, o narrador começou a fazer um mapa da Cidade, e este continuou durante duas semanas. (12)

Estava a sofrer de febre alta. Um homem idoso tomou conta dele. (12)

O inverno tinha chegado, o narrador visitou o lugar das sombras, para ver a sua sombra. (14)

A narradora e a rapariga visitaram a ligação no extremo sul da Cidade. (16)

A sombra do narrador estava em mau estado, pelo que o narrador o visitou. E a sombra exigiu sair da Cidade e juntar-se a ele dentro de uma semana, depois disse que a rapariga na Cidade não era verdadeira substância, ela estava no mundo exterior é verdadeira. (16)

Na biblioteca ele disse que a minha sombra começou a passar para ela. Mas disse que não sabia nada sobre sombra, porque foi afastada da sombra quando tinha três anos de idade e nunca mais se encontrou. (18)

O narrador disse à rapariga que partiria da Cidade, e que tinha encontrado a sua sombra no mundo exterior. (22)

Num dia de queda de neve, decidiu sair da Cidade, visitar o quarto da sua sombra, pegou numa velha buzina e foi escalar a colina sul. Mas o muro moveu-se e lixou no seu caminho, e o muro disse-lhes que não podiam passar por cima do muro com palavras. Em seguida, ele atirou-se para o muro pelo conselho da sombra e atravessou a muralha. (24) Mas o narrador disse à sua sombra que ainda não podia sair da Cidade e decidiu descansar na Cidade para fazer leitura de sonhos, incluindo o sonho antigo da rapariga. A sombra foi para o mundo exterior sozinha. (25, 26)

Capítulo 2

Neste mundo real, o narrador lembrou-se das experiências na Cidade. Ele vai ao escritório todos os dias e trabalha regularmente como um homem habitual não específico. (27)

Ditou a demissão do seu cargo para pensar nas experiências na Cidade. Passou a sua vida a poupar durante algum tempo. (27)

Ele viu um longo sonho de uma pequena biblioteca numa cidade local. No sonho, ele trabalhava como recepcionista da biblioteca. Vi uma boina azul escura na ponta da sua secretária. Quando acordou, anotou o conteúdo do sonho e decidiu arranjar qualquer trabalho de qualquer biblioteca. (28)

Pediu ao seu antigo colega de uma agência de livros, Ohki, que se encarregou das bibliotecas, que procurasse um emprego em bibliotecas. Após uma semana, Ohki respondeu que encontrou um emprego, e que iria para uma biblioteca de uma pequena cidade local num dia é conveniente para o narrador. (29)

Um wendnesdy, o narrador, e Ohki visitaram a cidade de Fukushima, na qual existia a pequena biblioteca. (30)

O narrador foi à biblioteca e teve uma entrevista com o bibliotecário-chefe, Tatsuya Koyasu. E disse, de facto, que já estava reformado, o cargo estava vazio e procurou uma pessoa para assumir o seu trabalho. (30)

Começou a trabalhar na Biblioteca da Cidade Z como bibliotecário chefe com a ajuda da bibliotecária Soeda e tornou-se amigo das senhoras trabalhadoras em part-time. (31)

O Inverno tinha chegado. O Sr. Koyasu mostrou ao narrador o seu lugar secreto no meio subterrâneo e nas profundezas da biblioteca. (34)

Mudou o seu escritório para a sala nas profundezas. Quando Koyasu visitou a sala, sentiu e percebeu a fronteira entre a realidade e o mundo alter, e o fluir do tempo foi quebrado. (35)

Num dia profundo de Inverno, o Sr. Koyasu chamou o narrador para a sala nas profundezas. E Koyasu confessou que era um homem que não tinha sombra, que não tinha corpo neste mundo e que era uma existência da sua consciência ou um fantasma, e que já tinha falecido. (37)

O narrador falou de Koyasu com Soeda. Ela disse que sabia que Koyasu tinha falecido, e só ela e o narrador podem ver Koyasu. (38)

Um rapaz nasceu e foi chamado “Shin” (Floresta). Ele enviou uma infância muito feliz pelo amor dos seus pais. Mas, aos 5 anos de idade, andou de bicicleta e faleceu num acidente de carro. (40)

Antes de seis de um domingo no final de Junho, a esposa de Koyasu desapareceu, e cometeu a autodestruição atirando-se a um rio. (O tempo é 30 anos antes.) (40)

Após a autodestruição, começou a fazer excentricidades como o uso de boina e saia. (40)

Quando tinha 65 anos, reconstruiu uma biblioteca a partir da sua fábrica de bebidas. (40)

(…)

Lote(s) & Episódios

A. Adolescência com a rapariga neste mundo real (Capítulo 1)

B. Tempo na Cidade (Capítulo 1)

C. Idade média anos após o regresso da Cidade, o cargo de bibliotecário chefe da Biblioteca da Cidade Z (Capítulo 2)

(…)

Personagens

Narrador – rapaz de 17 anos de idade. No mundo real, viveu num bairro suburbano calmo, limpo do mar e foi aluno da terceira classe de uma escola secundária pública. Ele e a namorada encontravam-se uma ou duas vezes por mês, tinham tido um encontro. (2) O seu pai trabalhava numa empresa farmacêutica. E a sua mãe era dona de casa. (4, p. 23) Ele gostava de bibliotecas e de ler livros sozinho. (4, p. 23 – 24) O único leitor de sonhos na Cidade e o seu trabalho é apenas fazer leitura de sonhos. (7, p. 39 – 40)

A rapariga neste mundo (você, namorada ?) – rapariga de 16 anos trabalhou na biblioteca da cidade das 17:00 às 22:00. (1) No mundo real, ela viveu o lugar nem longe do narrador, a distância é que custa 90 minutos de comboio. Ela era aluna de uma escola secundária privada para raparigas. (2) O seu pai tinha sido funcionário público local e era escriturário de uma escola preparatória. E a sua mãe faleceu por um cancro quando a rapariga tinha três anos. (4) Ela confessou que era apenas uma sombra sem substância. (17)

A rapariga na cidade – Uma rapariga trabalhou na biblioteca da cidade. Ela deve ser o espírito da rapariga, mas não era proprietária de um conhecimento ou memória deste mundo. A rapariga da Cidade disse que tinha nascido na Cidade e nunca mais saiu de lá. Ela deve ser uma pessoa alter ou ter um espírito alter. (7, p. 42) Ela disse que não sabia da sua própria sombra porque a sua sombra foi arrancada por ela quando tinha três anos de idade e nunca mais se encontrou. (18, p. 137 – 138)

Guarda do portão (3- ) – Um homem grande era leal ao seu trabalho.

A irmã mais nova da rapariga – Seis anos mais nova do que a rapariga. (4, p. 23)

Grande mãe do seu lado materno – A única pessoa, a menina pode abrir o seu coração. (4, p. 23)

Sogra da menina (4)

Um velho (12, p. 81 – ) Um antigo soldado, cuidou do narrador quando este estava a sofrer de febre alta.

Capítulo 2

Ohki (28, pp. 200 ; 29) Um colega mais novo do narrador numa agência de livros.

Soeda – Uma senhora dos anos 30 e uma bibliotecária única da Biblioteca da Cidade Z de Nagano, de cara dócil, magra e com 160 cm de altura. O pivô da Biblioteca da Cidade Z, a biblioteca pode activar-se pela sua capacidade. (30, pp. 214 – )

Tatsuya Koyasu (30, pp. 216 – ) – O bibliotecário-chefe da Biblioteca da Cidade Z. Um homem gordo de meia-idade. Mas o facto de já se ter reformado, ele descansou a biblioteca para entregar o seu trabalho a alguém. Ele usava uma boina azul escura e uma saia. Nasceu numa família rica de um fabricante de bebidas alcoólicas. Entrou numa universidade privada de Tóquio e a sua especialização era a economia para o sucesso do seu negócio familiar, mas ele quer realmente especializar-se em literatura. Após a licenciatura, passou uma vida estável mas aborrecida com a gestão da fábrica de licores, e quer escrever um romance, mas completo. Aos 35 anos de idade, caiu com uma mulher, depois casaram-se como um “casamento de visita”. Aos 40 anos de idade, nasceu um filho deles, de nome Shin (Floresta). Mas a criança morreu por colisão de trânsito quando tinha 5 anos de idade. Durante algum tempo, a sua mulher suicidou-se, depois ele gradualmente fez excentricidades, tais como usar saia e boina. Quando tinha 65 anos, reconstruiu uma biblioteca a partir da sua fábrica de bebidas, geriu a biblioteca (substancialmente privada) como bibliotecário chefe.

Komatsu – Uma pequena e média agência de habitação de meia-idade insociável da cidade de Z. (31, pp. 226 – 228)

Trabalhadoras em part-time (31, p. 230 – )

O marido de Soeda – Um professor de uma escola primária pública da cidade. (32, p. 327)

A esposa do Sr. Koyasu (39, pp. 315 -) Uma mulher 10 anos mais nova que Koyasu, quando ele tinha 35 anos de idade, casaram como um “casamento de visita”. Ela visitava e ficava na casa de Koyasu em Fukushima todas as sextas-feiras a partir de Tóquio. Quando ele tinha 40 anos de idade, nasceu-lhes um corpo. (39)

Shin Koyasu – O filho do Sr. Koyasu e da sua esposa nasceu quando Koyasu tinha 40 anos de idade. O Sr. Koyasu deu o nome de Shin (Forest). Ele enviou uma infância muito feliz pelo amor dos seus pais. Mas, aos 5 anos de idade, andou de bicicleta e faleceu num acidente de carro. (40, pp. 323 – 327)

(…)

Grupos

Locais (Estado, Prefeitura, Cidade, Cidade)

Cidade local

A Cidade – Uma cidade é informada por uma namorada, encerrada pelo muro de portagem. Para entrar na Cidade, é necessário ter um requisito especial. (1) O lugar secreto das mentes do narrador e da rapariga (4, p. 27) Uma vez prosperou, mas ficou arruinada. (12) As pessoas que vivem na Cidade não podem sair de lá, a não ser por obrigações. E as pessoas entre o distrito dos artesãos e o distrito das habitações não se visitavam. A Cidade não tem electricidade e gás. A rapariga tinha lá vivido na sua infância, mas a sua verdadeira substância ainda lá vivia. (15, pp. 108 – 11 ) A sombra do narrador disse que a Cidade foi criada e mantida pelo narrador e pela sua imaginação. (20, p. 146) E o narrador disse que a Cidade devia ser o país da sombra. (20, p. 147) E a sombra disse que as pessoas na Cidade não deviam saber que são sombras; a sombra disse que esta Cidade tem muitas contradições desde a origem. Alguns dispositivos foram estabelecidos para resolver as contradições e funções (bestas, leitura de sonhos, etc.) como regras. E a Cidade era um lugar muito técnico e artificial. (25, pp. 176 – 177)

O mundo real (este mundo)

Tóquio (19 – )

Z Cidade – O lugar onde a biblioteca existe(-ed). Uma pequena cidade local nas montanhas, na prefeitura de Fukushima, região de Tohoku. É necessário visitar lá desde Tóquio, embora Kohriyama pelo comboio-bala de Hohoku, e embora Aizu-Wakamatsu pelo comboio, depois transferir-se para andar no comboio local. (30 -)

(…)

Lugares (Sala, Loja, Escola, Espaço Público, Estação)

Capítulo 1

Liberary of the City – Uma casa de pedra antiga não específica, colocou uma placa com o número “16”, e a porta de madeira era muito pesada. A sala da frente tem 5 metros quadrados, humilde e desarrumada, a sala dos fundos é quase a mesma e tinha uma porta para as pilhas. (5, p. 28 – 29) A biblioteca da Cidade armazena velhos sonhos, em vez de livros. (p. 39) Penso que o lugar é como um lugar sagrado do cristianismo.

Praça central

Porta – A única porta da muralha da Cidade.

Fundição

O lugar para as bestas – (p. 20)

Distrito do artesão (9, p. 59 – 60) – Aí está a casa da rapariga.

Distrito de habitação (10, p. 61) – O distrito tinha sido um distrito de habitação para funcionários públicos e soldados da Cidade, mas ficou arruinado. O narrador tinha uma pequena e simples sala no distrito.

O lugar onde vivia a sombra – O lugar ficava no espaço central entre a Cidade e o mundo exterior. (14, p. 103)

A ligação – Uma estranha ligação do rio da Cidade formada no extremo sul da Cidade.(16, p. 117)

Capítulo 2

A Biblioteca da Cidade Z – Um edifício de madeira sóbrio de dois andares nas montanhas da região de Tohoku, era antigo mas recentemente renovado. A casa tinha sido uma habitação de fábrica de um fabricante de bebidas. (30, pp. 212 – 213) Substancialmente, a biblioteca era uma propriedade privada do Sr. Koyasu. (39, pp. 309 – )

Uma casa de madeira com 50 anos (31, p 226 – ) – A casa na cidade de Z, em que o narrador se mudou e viveu.

A sala no fundo da biblioteca (34, p. 258 -) – Havia um fogão a lenha é o mesmo excitado na cidade. (34, p. 261)

(…)

Elementos-chave, Palavras-chave & Keyphrases

Sombra (1, 8, 9) – As pessoas na Cidade não tinham sombra. Não se pode entrar na Cidade, segue-se a própria sombra. O narrador tirou a sua sombra e deixou a sua sombra à guarda do portão, depois os seus pequenos trabalhos de sombra fora do muro. (9, p. 55) A rapariga disse que sentia que era uma espécie de sombra de alguma coisa, por vezes.

A muralha (1 – ) – A muralha alta e muito forte encerra a Cidade. O guarda do portão disse “Se há a coisa perfeita no mundo, deve ser este muro”. E não foi feita por ninguém, tinha existido no início. (7, p. 37) Oito metros de altura. (15, p. 108)

Bestas (3 – ) – Batidas misteriosas vivem na Cidade; a sombra disse que são uma função para dar energia negativa potencial da Cidade.

Trompa (3) – Um instrumento para chamar bestas ao portão.

O portão (3 – )

Gato (4 – )

Leitura de livros (4 – )

Casaco pesado (5 – )

Sonho antigo (5, p. 30 – ) – A sombra disse ao narrador que os sonhos antigos são uma espécie de reverberações mentais que os corpos principais eram levados para o exterior.

Sonhador (5, p. 30 – )

Copos verdes profundos (5, p. 30 – )

Chá de ervas (5, p. 31 – 32) – A bebida especial para um(s) leitor(es) de sonhos.

Cartas (4, 6) – O narrador e a rapariga tinham-se correspondido no mundo real. As suas cartas foram escritas coisas reais concretas, mas as suas cartas foram escritas coisas interiores vagas. Ela escreveu o seu sonho que tinha visto. Tentou escrever o seu sonho, mas este falhou.

“Este mundo” (6, p. 36)

Sonhos antigos – A biblioteca da Cidade armazena sonhos antigos. A sua forma é como um ovo e a sua superfície é dura e lisa como uma pedra de mármore. (7, p. 38 – 39) Antigos sonhos não eram claros e não eram consistentes, são “microcosmos caóticos” e “aglomerações de restos”.

Um sonho estranho da rapariga (8, p. 52)

Eterno (11, pp. 66 – 67)

Mapa da Cidade (12, pp 75 -) O narrador começou a fazer um mapa da Cidade por sua própria vontade e curiosidade. No início, ele traçou a parede para conhecer a forma do contorno da Cidade.

Curiosidade (12, págs. 77 -)

“O meu coração só se endurece às vezes”. (13, p. 87)

“O meu coração e o meu corpo estão separados em certa quantidade”. (13, p. 93)

Leitura de sonhos – A desamortização é o acto de ver e sentir apenas sonhos antigos. O narrador lia três velhos sonhos todos os dias, e tinha a sensação de passar da leitura. (14, pp. 98 – 99) A leitura dos sonhos deve ser o método para acalmar os espíritos ou/e reverberações mentais de substâncias; a leitura dos sonhos é um acto para libertar um sonho antigo ou um espírito da sua concha. (26, p. 181)

“Corpo é santuário em que o espirito vive”. – Dizendo pelo guarda do portão. (14, p. 107)

Parque temático (16, p. 128)

Um recinto psicológico como um medo – Uma palavra pela sombra. (25, p. 176)

Capítulo 2

“A nossa realidade progride separando-se para vários caminhos em cada um dos nossos lados interiores”. – Um monólogo do narrador no início do capítulo 2. (27, p. 186)

Boina azul escura (28, p. 195 ; 30, pp. 219 – 224 ; 40, pp. 338 – 339) – Uma boina azul escura, o narrador viu num longo sonho, depois fundou-a no lunático bibliotecário chefe do Z?? Biblioteca da cidade. A boina é uma propriedade de Tatsuya Koyasu. Uma sobrinha dele comprou-a em Paris durante uma viagem.

Saia (32, pp. 231 – 232 ; 40, pp. 338 – 339) – O Sr. Koyasu começou a usar boina e saia, depois de a sua mulher ter cometido autodestruição e falecido.

Chá preto (32, p. 233 – )

Grande poço velho (33, p. 251)

12 Chaves (34, p. 260)

Fogão de Madeira Antiga – Era o mesmo que o da Cidade. (34, p. 261)

Relógio de Koyasu (35, p. 273) – O seu relógio tinha a sua placa, mas não havia mão.

Cérebro, corpo físico e espírito (36, p. 292)

Bíblia Sagrada (38, pp. 302 – 303)

(…)

Coisas culturais sobre este romance

Música

Cenas Impressionantes & Descrições Importantes

Enigmas, Mistérios e Perguntas

Pensamento & Filosofia

Interpretações, análises e memorandos

A Cidade deve ser o mesmo que “O Fim do Mundo” de “O País das Maravilhas Cozido e o Fim do Mundo”. O enredo sobre a Cidade no capítulo 1 é quase o mesmo que “O Fim do Mundo”.

E o motivo da biblioteca e da leitura de livros (ou sonho) assemelha-se a “Kafka on the Shore”.

A primeira parte da história da Cidade é quase a mesma que “O Fim do Mundo”. Mas a história do mundo real ou “este mundo” é completamente diferente.

A descrição dos capítulos pelo narrador na Cidade utiliza um pronome japonês “WATASHI”, em vez disso, no mundo real, utiliza “BOKU”.

O trabalho do bibliotecário chefe da Biblioteca da Cidade Z é trabalho solitário e não está ligado a ninguém excepto Soeda e Yoyasu. Portanto, é igual ao trabalho de um leitor de sonhos.

Conclusão

Penso que este romance é uma combinação viva do seu estilo único de histórias de aventura urbana (“The Hardboiled Wonderland and the End of the World” “Dance, Dance, Dance” e “Kafka on the Shore”) e o seu outro estilo único de romances românticos (“Norwegian Wood” e “Sputnik Sweetheart”). É um dos maiores frutos da sua carreira literária.

Toda a mensagem deste romance é a forma como lidamos com a realidade e/ou histórias.

Details of the Book

The City and Its Uncertain Walls
Haruki Murakami
Shinchosha, Tokyo, Japan, 13 April 2023
672 pages, JPY 2970
ISBN: 978-4103534372

Notatka | Miasto i jego niepewne mury, reż. Haruki Murakami, Shinchosha, 2023

Informacje o książce.

Czternasta powieść Haruki Murakamiego wydana 13 kwietnia 2023 roku w Japonii. Tytuł jest taki sam jak jego powieść “The City and Its Uncertain Walls”, która ukazała się w 1980 roku w japońskim magazynie “Bungakukai”. Odrzucił ją jednak, a część (części) motywu i fabuły odrzuconej powieści została zaadoptowana w “Końcu świata” z “Hard-Boiled Wonderland and the End of the World”.

Forma, styl i struktura

Trzy rozdziałowa długa, licząca 661 stron powieść, tworzona jest przez 70 krótkich rozdziałów. “Miłość w czasach cholery” Gabriela Garcíi Márqueza (1985) jest opisana jako odniesienie.

Tło utworu i autor

Streszczenie Synopsis

Streszczenia poszczególnych rozdziałów

Zarys

Timeline

Rozdział 1

Narrator i pewna dziewczyna spotkali się, ostatniej jesieni na przyjęciu “Konkursu na esej dla uczniów szkół średnich”. I już wcześniej korespondowali listownie. (2, 4)

Raz lub dwa razy w miesiącu umawiali się na randki. (2)

Wysłała do niego długi list i zwierzyła się z dziwnego snu. (8)

W maju umówili się na randkę i zrobili bardzo długi spacer. (11) Zaszlochała i powiedziała, że jej serce tylko czasami sztywnieje. (12) I powiedziała, że jej substancja mieszka w dalekim mieście i spędza zupełnie inne życie. (13)

Narrator został poinformowany o Mieście przez dziewczynę (1).

W czasie lata z entuzjazmem rozmawiali o Mieście. (15)

W pewnym momencie jesieni, list od niej ustał. Ale on nadal wysyłał listy. (15)

W pewnym okresie zimy dostał od niej bardzo długi i ostatni list. Później przeczytał ten list. Wyznała w nim, że jest tylko cieniem bez substancji, że mieszkała w mieście do czasu, gdy miała trzy lata, i wyjechała na ten świat. (17)

Nadal wysyłał listy i dzwonił przez telefon, ale nie mógł uzyskać od niej odpowiedzi. (18) Nie słyszał od niej, kiedy dostał ostatni list. (19)

W następnym roku, w lutym, zdał egzamin wstępny na prywatny uniwersytet w Tokio, po czym przeniósł się do Tokio. (19)

Podczas wakacji wrócił do domu i odwiedził dom dziewczyny, ale na drzwiach była inna tabliczka z jej imieniem. (19)

Minął rok, a on stał się osiemnastolatkiem, ale wciąż czekał. (21)

Około 20 roku życia obudził się, że musi spędzić porządnie życie, wtedy poznał przyjaciół i nową dziewczynę. (22) Po ukończeniu studiów dostał pracę w agencji książkowej. (23)

Minęło dużo czasu (po tym jak stał się 45-latkiem), gdy się obudził był w norze płonących daed bestii. (23)

Narrator wszedł do Miasta, zostawił swój cień strażnikowi bramy, a jego oczy zostały przez strażnika wydłubane, by stał się czytaczem snów. (9)

Narrator spotkał dziewczynę w bibliotece w Mieście. Ona jednak powiedziała, że nigdy go nie spotkała. (5)

Narrator zaczął zajmować się czytaniem snów w bibliotece i rozmawiał z dziewczyną jako bibliotekarz biblioteki. (7) Codziennie chodził do biblioteki i robił dreamreading. W czasie jesieni kontynuuje je regularnie. (9)

Podczas rozrywki narrator zaczął robić mapę Miasta i trwało to przez dwa tygodnie. (12)

Cierpiał na wysoką gorączkę. Pewien starszy mężczyzna zaopiekował się nim. (12)

Nadeszła zima, narrator odwiedził miejsce cieni, aby zobaczyć swój cień. (14)

Narrator i dziewczyna odwiedzili więźbę na południowym krańcu Miasta. (16)

Cień narratora był w złym stanie, więc narrator odwiedził go. A cień zażądał wyjścia z Miasta i połączenia się z nim w ciągu tygodnia, po czym powiedział, że dziewczyna w Mieście nie jest prawdziwą substancją, ona jest w świecie zewnętrznym jest prawdziwa.(16)

W bibliotece powiedział, że mój cień zaczął do niej odchodzić. Ale ona powiedziała, że nie wie o cieniu, ponieważ została wyciągnięta z cienia, gdy miała trzy lata i nigdy nie spotkała się z nim ponownie. (18)

Narrator powiedział dziewczynce, że wyjechał z Miasta, a jej cień spotkał w świecie zewnętrznym. (22)

W śnieżny dzień, postanowił wyjść z Miasta, odwiedził pokój swojego cienia, wziął stary róg i poszedł i wspiął się na południowe wzgórze. Ale mur poruszył się i zapiaszczał na ich drodze, a mur powiedział, że nie może pokonać muru słowami. Wtedy zaparł się o mur rad przez cień i przeszedł przez mur. (24) Ale narrator powiedział swojemu cieniowi, że nie może jeszcze wyjść z Miasta i postanowił odpocząć w Mieście, by zająć się czytaniem snów, w tym starego snu o dziewczynie. Cień sam udał się do świata zewnętrznego. (25, 26)

Rozdział 2

W tym realnym świecie narrator pamiętał doświadczenia z Miasta. Codziennie chodził do biura i pracował regularnie jak zwykły nieszczególny człowiek. (27)

Zdecydował się zrezygnować z pracy, aby myśleć o doświadczeniach w mieście. Przez jakiś czas spędzał swoje życie na oszczędzaniu. (27)

Widział długi sen o małej bibliotece w lokalnym mieście. W tym śnie pracował jako urzędnik biblioteki. Na końcu jego biurka widziałem ciemnoniebieski beret. Kiedy się obudził, zapisał treść snu i postanowił zdobyć jakąkolwiek pracę jakiejkolwiek biblioteki. (28)

Poprosił swojego dawnego kolegę z agencji książkowej, Ohkiego, który zajął się bibliotekami, aby poszukał pracy w bibliotekach. Po tygodniu Ohki odpowiedział, że znalazł pracę i pójdzie do biblioteki lokalnego małego miasteczka w dniu dogodnym dla narratora. (29)

Wendnesdy narrator i Ohki odwiedzili miasteczko Fukushima, w którym istniała mała biblioteka. (30)

Narrator udał się do biblioteki i przeprowadził rozmowę z głównym bibliotekarzem, Tatsuya Koyasu. A ten powiedział w zasadzie, że już przeszedł na emeryturę, stanowisko było puste i szukał osoby, która przejmie jego pracę. (30)

Rozpoczął pracę w bibliotece miejskiej jako główny bibliotekarz z pomocą bibliotekarza Soedy i zaprzyjaźnił się z pracownicami zatrudnionymi na pół etatu. (31)

Nadeszła zima. Pan Koyasu pokazał narratorowi swoje tajne miejsce w półpodziemiu i głębi biblioteki. (34)

Przeniósł swoje biuro do pokoju w głębi. Kiedy Koyasu odwiedził ten pokój, poczuł i uświadomił sobie, że granica między rzeczywistością a światem alternatywnym, a płynący czas został przerwany. (35)

W głęboki zimowy dzień, pan Koyasu wezwał narratora do pokoju w głębi. I Koyasu wyznał, że był człowiekiem nie miał cienia, nie miał ciała na tym świecie i był istnieniem jego świadomości lub duchem, i już odszedł. (37)

Narrator rozmawiał o Koyasu z Soedą. Ta powiedziała, że wie, że Koyasu odszedł i tylko ona i narrator mogą widzieć Koyasu. (38)

Urodził się chłopiec, który otrzymał imię “Shin” (Las). Wysłał bardzo szczęśliwe dzieciństwo przez miłość swoich rodziców. Ale kiedy miał 5 lat, jeździł na rowerze i zmarł w wyniku wypadku samochodowego. (40)

Przed szóstą w niedzielę pod koniec czerwca, żona Koyasu zniknęła i dokonała samozniszczenia rzucając się do rzeki. (Czas jest 30 lat wcześniej.) (40)

Po samozniszczeniu zaczął robić dziwactwa, takie jak noszenie beretu i spódnicy. (40)

Kiedy miał 65 lat, odbudował bibliotekę ze swojej wytwórni alkoholi. (40)

(…)

Plot(s) & Episodes

A. Dorastanie z dziewczyną w tym prawdziwym świecie (Rozdział 1)

B. Czas w mieście (Rozdział 1)

C. Lata średnie po powrocie z Miasta, praca głównego bibliotekarza Biblioteki Miasta Z (Rozdział 2)

(…)

Postacie

Narrator – siedemnastoletni chłopak. W realnym świecie mieszkał w spokojnej dzielnicy podmiejskiej w pobliżu morza i był uczniem trzeciej klasy publicznego liceum. On i dziewczyna spotykali się raz lub dwa razy w miesiącu, mieli randki. (2) Jego ojciec pracował w firmie farmaceutycznej. A jego matka była gospodynią domową. (4, s. 23) Lubił biblioteki i samotne czytanie książek. (4, str. 23 – 24) Jedyny dreamreader w Mieście i jego praca polega tylko na odczytywaniu snów. (7, p. 39 – 40)

Dziewczyna w tym świecie (ty, dziewczyna ?) – 16 letnia dziewczyna pracowała w bibliotece Miasta od 17:00 do około 22:00. (1) W świecie rzeczywistym mieszkała w miejscu ani daleko do narratora, odległość to koszt 90 minut pociągiem. Była uczennicą prywatnej szkoły średniej dla dziewcząt. (2) Jej ojciec był lokalnym urzędnikiem państwowym i był urzędnikiem biurowym w szkole przygotowawczej. (3) A jej matka zmarła przez nowotwór, gdy dziewczynka miała trzy lata. (4) Wyznała, że jest tylko cieniem bez substancji. (17)

Dziewczyna w mieście – Dziewczyna pracowała w bibliotece w Mieście. Musiała być duchem dziewczynki, ale nie posiadała wiedzy ani pamięci z tego świata. Dziewczyna w Mieście mówiła, że urodziła się w Mieście i nigdy stamtąd nie wychodziła. Powinna być alter osobą lub miała alter ducha. (7, str. 42) Powiedziała, że nie wie o swoim własnym cieniu, ponieważ jej cień został przez nią wyciągnięty, gdy miała trzy lata i nigdy więcej się nie spotkał. (18, str. 137 – 138)

Strażnik bramy (3- ) – Duży mężczyzna był lojalny wobec swojej pracy.

Młodsza siostra dziewczynki – Sześć lat młodsza od dziewczynki.(4, str. 23)

Babcia ze strony matki – Jedyna osoba, przed którą dziewczyna może otworzyć swoje serce. (4, p. 23)

Teściowa dziewczyny (4)

Staruszek (12, s. 81 – ) Były żołnierz, pielęgnował narratora, gdy ten cierpiał na wysoką gorączkę.

Rozdział 2

Ohki (28, s. 200 ; 29) Młodszy kolega narratora w agencji książkowej.

Soeda – Pani po trzydziestce i jedyna bibliotekarka biblioteki Z Town z Nagano, o potulnej twarzy, szczupła, wzrost 160 cm. Pivot Biblioteki Miasta Z, biblioteka może się aktywować dzięki jej zdolnościom. (30, s. 214 – )

Tatsuya Koyasu (30, str. 216 – ) – Główny bibliotekarz Biblioteki Miasta Z. Gruby mężczyzna w średnim wieku. Ale fakt, że był już na emeryturze, odpoczywał w bibliotece, by przekazać komuś swoją pracę. Nosił granatowy beret i spódnicę. Urodził się w zamożnej rodzinie producenta alkoholi. Wstąpił na prywatny uniwersytet w Tokio i jego specjalizacją była ekonomia, aby odnieść sukces w rodzinnym biznesie, ale tak naprawdę chciał zająć się literaturą. Po ukończeniu studiów spędził stabilne, ale nudne życie prowadząc fabrykę alkoholi i chciał napisać powieść, ale nie udało mu się. Kiedy miał 35 lat, zakochał się w kobiecie, a następnie pobrali się jako “małżeństwo wizytowe”. Kiedy miał 40 lat, urodziło się ich dziecko, które nazwał Shin (Forest). Jednak dziecko to zginęło w wyniku kolizji drogowej w wieku 5 lat. Przez jakiś czas jego żona popełniła samobójstwo, potem stopniowo robił dziwactwa, takie jak noszenie spódnicy i beretu. Kiedy miał 65 lat, odbudował bibliotekę z fabryki alkoholi, prowadząc ją (zasadniczo prywatną) jako główny bibliotekarz.

Komatsu – Nietowarzyski drobny i średni wiekiem człowiek z agencji mieszkaniowej miasta Z. (31, s. 226 – 228)

Panie pracujące na pół etatu (31, s. 230 – )

Mąż Soeda – Nauczyciel publicznej szkoły podstawowej miasta. (32, p. 327)

Żona pana Koyasu (39, str. 315 – ) Kobieta o 10 lat młodsza od Koyasu, gdy ten miał 35 lat, pobrali się jako “małżeństwo wizytowe”. Odwiedzała i przebywała w domu Koyasu w Fukushimie w każdy piątek z Tokio. Gdy on miał 40 lat, urodziło im się ciało. (39)

Shin Koyasu – Dziecko pana Koyasu i jego żony urodziło się kiedy Koyasu miał 40 lat. Został nazwany Shin (Las) przez pana Koyasu. Wysłał bardzo szczęśliwe dzieciństwo przez miłość swoich rodziców. Ale kiedy miał 5 lat, jeździł na rowerze i zmarł w wyniku wypadku samochodowego. (40, s. 323 – 327)

(…)

Grupy

Lokacje (państwo, prefektura, miasto, miejscowość)

Lokalne miasto

Miasto – O mieście informuje dziewczyna, odgrodzona murem myta. Aby wejść do Miasta, trzeba mieć specjalne wymagania. (1) Sekretne miejsce umysłów narratora i dziewczyny (4, s. 27) Kiedyś dobrze prosperowało, ale popadło w ruinę. (12) Ludzie mieszkający w Mieście nie mogą stamtąd wychodzić poza obowiązkami. A ludzie z dzielnicy rzemieślniczej i dzielnicy mieszkaniowej nie odwiedzali się nawzajem. W Mieście nie ma prądu i gazu. Dziewczyna mieszkała tam w dzieciństwie, ale jej prawdziwa substancja nadal tam mieszkała. (15, s. 108 – 11 ) Cień narratora mówił, że Miasto zostało stworzone i utrzymywane przez narratora i jego wyobraźnię. (20, s. 146) I narrator powiedział, że Miasto powinno być krajem cienia. (20, s. 147) I cień powiedział, że ludzie w Mieście nie powinni wiedzieć, że są cieniami ; Cień powiedział, że to Miasto ma wiele sprzeczności od początku. Niektóre urządzenia zostały ustawione tak, aby rozwiązywać sprzeczności i funkcje (bestie, czytanie snów i tak dalej) jako zasady. A Miasto było miejscem bardzo technicznym i sztucznym. (25, s. 176 – 177)

Świat rzeczywisty (ten świat)

Tokio (19 – )

Z Town – Miejsce, w którym istnieje biblioteka(-ed). Małe lokalne miasteczko w górach, w prefekturze Fukushima, w regionie Tohoku. Trzeba tam jechać z Tokio, przez Kohriyamę pociągiem Hohoku Bullet Train, i przez Aizu-Wakamatsu pociągiem, potem przesiąść się na lokalny pociąg. (30 -)

(…)

Miejsca (Pokój, Sklep, Szkoła, Przestrzeń publiczna, Stacja)

Rozdział 1

Wyzwolenie Miasta – Niespecjalnie stary kamienny dom, postawił tabliczkę z numerem “16”, a drewniane drzwi były bardzo ciężkie. Izba frontowa 5 metrów kwadratowych, skromna i obdrapana, izba tylna prawie taka sama i miała drzwi na kominy. (5, s. 28 – 29) Biblioteka Miasta magazynuje stare sny, zamiast książek. (str. 39) Myślę, że to miejsce jest jak święte miejsce chrześcijaństwa.

Plac Centralny

Brama – Jedyna brama muru w Mieście.

Odlewnia

Miejsce dla bestii – (str. 20)

Dzielnica rzemieślnicza (9, str. 59 – 60) – Znajduje się tu dom dziewczyny.

Dzielnica mieszkaniowa (10, s. 61) – Dzielnica ta była wcześniej dzielnicą mieszkaniową dla urzędników i żołnierzy Miasta, ale popadła w ruinę. Narrator był przetrzymywany w małym i prostym pokoju w dzielnicy.

Miejsce, w którym mieszkał cień – Miejsce to znajdowało się w środkowej przestrzeni pomiędzy Miastem a światem zewnętrznym. (14, p. 103)

Więźba – Dziwna więź rzeki Miasta powstała na południowym krańcu Miasta.(16, s. 117)

Rozdział 2

Biblioteka Miasta Z – Stonowany dwupiętrowy budynek z drewna w górach w regionie Tohoku, był stary, ale odnowiony niedawno. Dom był fabrycznym mieszkaniem producenta alkoholi. (30, str. 212 – 213) Zasadniczo, biblioteka była prywatną własnością pana Koyasu. (39, s. 309 – )

Pięćdziesięcioletni dom z drewna (31, s 226 – ) – Dom w mieście Z, do którego przeniósł się i zamieszkał narrator.

Pokój w głębi biblioteki (34, s. 258 – ) – Był tam piec na drewno jest taki sam jak ten podniecony w mieście. (34, p. 261)

(…)

Kluczowe elementy, słowa kluczowe i frazy kluczowe

Shadow (1, 8, 9) – Ludzie w Mieście nie mieli cienia. Do Miasta nie można wejść, podąża się za własnym cieniem. Narrator zabrał swój cień i zostawił go strażnikowi bramy, a potem jego cień, który był małą pracą na zewnątrz muru. (9, s. 55) Dziewczyna powiedziała, że czuje, że jest jakby cieniem czegoś, czasem.

Mur (1 – ) – Wysoki i bardzo mocny mur zamyka Miasto. Strażnik bramy powiedział “Jeśli istnieje doskonała rzecz na świecie, to musi to być ten mur”. I nie został on przez nikogo zrobiony, istniał od początku. (7, str. 37) Wysoki na osiem metrów. (15, str. 108)

Bestie (3 – ) – Tajemnicze bity żyją w Mieście ; Cień powiedział, że pełnią funkcję oddawania potencjalnej negatywnej energii Miasta.

Róg (3) – Instrument służący do przywoływania bestii do bramy.

Brama (3 – )

Kot (4 – )

Książki do czytania (4 – )

Ciężki płaszcz (5 – )

Stary sen (5, str. 30 – ) – Cień powiedział narratorowi, że stare sny są rodzajem mentalnego pogłosu, który został pozostawiony przez główne ciała zostały wypędzone na zewnątrz.

Czytnik snów (5, s. 30 – )

Okulary w kolorze głębokiej zieleni (5, s. 30 – )

Herbata ziołowa (5, str. 31 – 32) – Specjalny napój dla czytającego sny (czytających).

Listy (4, 6) – Narrator i dziewczyna korespondowali ze sobą w świecie rzeczywistym. Jego listy były napisane konkretnie o rzeczach rzeczywistych, ale jej listy były napisane niejasno o rzeczach wewnętrznych. Ona pisała swój sen, który widziała. On próbował napisać swój sen, ale mu się to nie udało.

“Ten świat” (6, s. 36)

Stare sny – Biblioteka Miasta magazynuje stare sny. Ich kształt przypomina jajko, a ich powierzchnia jest twarda i gładka jak marmurowy kamień. (7, s. 38 – 39) Stare sny były niejasne nie spójne, są “chaotycznym mikrokosmosem” i “zbieraniną resztek”

Dziwny sen o dziewczynie (8, s. 52)

Wieczny (11, s. 66 – 67)

Mapa Miasta (12, s. 75 -) Narrator z własnej woli i ciekawości zaczął tworzyć mapę Miasta. Na początku prześledził mur, aby poznać kształt konturów Miasta.

Ciekawość (12, s. 77 -)

“Moje serce tylko czasami staje się sztywne”. (13, p. 87)

“Moje serce i ciało są oddzielone pewną ilością”. (13, p. 93)

Czytanie snów – Deamreading to czynność, którą wykonuje się tylko po to, by zobaczyć i poczuć stare sny. Narrator czytał codziennie trzy stare sny i miał wrażenie przemijania lektury. (14, s. 98 – 99) Czytanie snów musi być metodą uspokajania duchów lub/i mentalnych pogłosów substancji ; Czytanie snów jest czynnością uwalniania starego snu lub ducha z jego powłoki. (26, p. 181)

“Ciało jest kapliczką, w której mieszka duch”. – Powiedzenie strażnika bramy. (14, p. 107)

Park tematyczny (16, str. 128)

Psychologiczna obudowa jako strach – Słowo przez cień. (25, p. 176)

Rozdział 2

“Nasza rzeczywistość postępuje rozdzielając się na kilka ścieżek w każdej naszej wewnętrznej stronie”. – Monolog narratora na początku rozdziału 2. (27, s. 186)

Ciemnoniebieski beret (28, s. 195 ; 30, s. 219 – 224 ; 40, s. 338 – 339) – Ciemnoniebieski beret, narrator zobaczył w długim śnie, po czym założył go w loży głównego bibliotekarza Z? Biblioteki Miejskiej. Beret jest własnością Tatsuya Koyasu. Siostrzenica jego kupiła w Paryżu podczas podróży.

Spódnica (32, s. 231 – 232 ; 40, s. 338 – 339) – Pan Koyasu zaczął nosić beret i spódnicę, po tym jak jego żona dokonała autodestrukcji i odeszła.

Czarna herbata (32, s. 233 – )

Wielka stara studnia (33, s. 251)

12 Kluczy (34, str. 260)

Stary piec na drewno – Był taki sam jak ten w Mieście. (34, p. 261)

Zegarek Koyasu (35, str. 273) – Jego zegarek miał swoją tarczę, ale nie było na niej wskazówek.

Mózg, ciało fizyczne i duch (36, str. 292)

Pismo Święte (38, s. 302 – 303)

(…)

Rzeczy kulturalne na tej powieści

Muzyka

Imponujące sceny i ważne opisy

Zagadki, tajemnice i pytania

Myśl & Filozofia

Interpretacje, Analizy & Notatki

Miasto musi być takie samo jak “Koniec świata” z “Hard-Boiled Wonderland and the End of the World”. Wątek dotyczący Miasta w rozdziale 1 jest niemal taki sam jak “Koniec Świata”.

A motyw biblioteki i czytania książek (lub snu) przypomina “Kafkę na brzegu”.

Pierwsza część opowieści o Mieście jest prawie taka sama jak “Koniec Świata”. Ale opowieść o świecie rzeczywistym czy “tym świecie” jest zupełnie inna.

W opisie rozdziałów w Miasteczku narrator używa japońskiego zaimka “WATASHI”, zamiast tego w prawdziwym świecie używa “BOKU”.

Praca głównego bibliotekarza biblioteki Z Town jest pracą samotną i nie związaną z nikim poza Soedą i Yoyasu. Jest więc równa pracy czytelnika snów.

Podsumowanie

Myślę, że ta powieść jest żywym połączeniem jego unikalnego stylu miejskich opowieści przygodowych (“Hardboiled Wonderland i koniec świata” “Tańcz, tańcz, tańcz” i “Kafka na brzegu”) i innego unikalnego stylu powieści romansowych (“Norwegian Wood” i “Sputnik Sweetheart”). To jeden z największych owoców jego kariery literackiej.

Całe przesłanie tej powieści dotyczy tego, jak radzimy sobie z rzeczywistością i/lub historiami.

Details of the Book

The City and Its Uncertain Walls
Haruki Murakami
Shinchosha, Tokyo, Japan, 13 April 2023
672 pages, JPY 2970
ISBN: 978-4103534372

Jegyzet | A város és bizonytalan falai – Haruki Murakami, Shinchosha, 2023

Információk a könyvről

Haruki Murakami 14. regénye 2023. április 13-án jelent meg Japánban. A cím megegyezik “A város és bizonytalan falai” című regényével, amely 1980-ban jelent meg a “Bungakukai” japán magazinban. De visszautasította, és az elutasított regény motívumának és történetének egy részét (részeit) átvette a “Kemény-főzetű Csodaország és a világ vége” című regény “A világ vége” című kötetébe.

Forma, stílus és szerkezet

Három fejezetből álló, 661 oldalas hosszú regény, 70 rövid szakaszból áll. Gabriel García Márquez “Szerelem a kolera idején” (1985) című művét írja le referenciaként.

A mű háttere és szerzője

Összefoglaló szinopszis

Az egyes fejezetek összefoglalása

Vázlat

Idővonal

1. fejezet

Az elbeszélő és egy lány találkoztak, tavaly ősszel a “Középiskolás diák esszéverseny” fogadásán. És levélben leveleztek egymással. (2, 4)

Havonta egyszer-kétszer randevúztak. (2)

A lány hosszú levelet küldött neki, és egy furcsa álomról tett vallomást. (8)

Májusban randevúztak, és nagyon hosszú sétát tettek. (11) A lány ontotta, és azt mondta, hogy a szíve csak néha merevedett meg. És azt mondta, hogy az anyaga egy távoli városban él és egy teljesen más életet töltött. (13)

Az elbeszélőt a lány tájékoztatta a városról. (1)

A nyár folyamán lelkesen beszélgettek a Városról. (15)

Egy őszi időpontban a lány levele megszakadt. De ő továbbra is küldött leveleket. (15)

Télen kapta meg a nagyon hosszú és utolsó levelet a lánytól. Később elolvasta a levelet. Ebben bevallotta, hogy ő csak egy árnyék volt anyag nélkül, a Városban élt, mire három éves lett, ő pedig erre a világra hajtott. (17)

Továbbra is küldött leveleket és telefonon hívta, de nem kapott választ a lánytól. Nem hallott róla, amikor megkapta az utolsó levelet. (19)

A következő év februárjában letette a felvételi vizsgát egy tokiói magánegyetemre, majd Tokióba költözött. (19)

A nyári szünetben hazajött, és meglátogatta a lány házát, de ott volt egy ajtótábla, ami más volt, mint a neve. (19)

Eltelt egy év, és 18 éves lett, de még mindig várakozott. (21)

20 éves kora körül ébredt rá, hogy tisztességes életet kell élnie, akkor barátokat szerzett és egy új barátnőt. Az érettségi után egy könyvügynökségnél kapott munkát. (23)

Hosszú idő telt el (miután 45 éves lett), amikor felébredt, egy lyukban volt égő dádák között. (23)

Az elbeszélő belépett a Városba, árnyékát a kapuőrre hagyta, és a szemét az őr kivájta, hogy álomolvasóvá váljon. (9)

Az elbeszélő a Város könyvtárában találkozott a lánnyal. De a lány azt mondta, hogy még soha nem találkozott vele. (5)

Az elbeszélő a könyvtárban kezdett álomolvasással foglalkozni, és a könyvtár könyvtárosaként beszélgetett a lánnyal. (7) Minden nap elment a könyvtárba és álomolvasást végzett. Az ősz folyamán rendszeresen folytatja. (9)

Az időtöltés során az elbeszélő elkezdte elkészíteni a Város térképét, és ez két hétig folytatódott. (12)

Magas lázban szenvedett. Egy idős férfi ápolta. (12)

Eljött a tél, az elbeszélő felkereste az árnyak helyét, hogy megnézze az árnyékát. (14)

Az elbeszélő és a lány meglátogatták a kötvényt a város déli végén. (16)

Az elbeszélő árnyéka rossz állapotban volt, ezért az elbeszélő meglátogatta. És az árnyék követelte, hogy menjen ki a Városból, és egy héten belül csatlakozzon hozzá, majd azt mondta a lánynak, hogy a Városban nem volt igazi anyag, ő a külvilágban volt az igazi. (16)

A könyvtárban azt mondta, hogy az árnyékom elkezdett elmenni hozzá. De ő azt mondta, hogy ő nem tudott az árnyékról, mert három éves korában kihúzták az árnyékot, és soha többé nem találkozott vele. (18)

Az elbeszélő elmondta a lánynak, hogy el fog menni a Városból, és a külvilágban találkozott az árnyékával. (22)

Egy hóeséses napon elhatározta, hogy kimegy a Városból, meglátogatta az árnyékának szobáját, fogott egy régi kürtöt, és elindult, hogy felmásszon a déli dombra. De a fal megmozdult és útjukba sandított, és a fal azt mondta, hogy szavakkal nem tudnak átmenni a falon. Akkor a falnak rohant a tanácsok által az árnyék, és átment a falon. (24) De az elbeszélő azt mondta az árnyékának, hogy még nem mehet ki a Városból, és úgy döntött, hogy a Városban pihen, hogy álomolvasást végezzen, beleértve a lány régi álmát is. Az árnyék egyedül ment a külvilágba. (25, 26)

2. fejezet

Ebben a való világban az elbeszélő felidézte a Városban szerzett élményeit. Mindennap bemegy az irodába, és rendszeresen dolgozik, mint egy szokásos, nem specifikus ember. (27)

Úgy döntött, hogy felmond a munkahelyén, hogy elgondolkodjon a Városban szerzett élményeken. Egy ideig a megtakarítás mellett töltötte az életét. (27)

Régóta álmodott egy kis könyvtárról a helyi városban. Az álomban a könyvtár recepciósaként dolgozott. Egy sötétkék barettet látott az íróasztala végében. Amikor felébredt, leírta az álom tartalmát, és elhatározta, hogy bármelyik könyvtárban bármilyen munkát el fog vállalni. (28)

Megkérte egy könyvügynökség volt munkatársát, Ohkit, aki könyvtárakért felelt, hogy keressen munkát könyvtárakban. Egy hét múlva Ohki azt válaszolta, hogy talált munkát, és egy helyi kisváros egyik könyvtárába fog menni egy olyan napon, amely az elbeszélőnek megfelel. (29)

Egy hétvégén az elbeszélő és Ohki meglátogatták Fukushima városát, amelyben a kis könyvtár létezett. (30)

Az elbeszélő elment a könyvtárba, és interjút készített a főkönyvtárossal, Tatsuya Koyasuval. Ő pedig elmondta, hogy valójában már nyugdíjba ment, a pozíció üres volt, és keresett valakit, aki átveszi a munkáját. (30)

Elkezdett dolgozni a Z Városi Könyvtárban, mint főkönyvtáros, Soeda könyvtáros segítségével, és összebarátkozott a részmunkaidős dolgozó hölgyekkel. (31)

Eljött a tél. Koyasu úr megmutatta az elbeszélőnek a könyvtárban lévő titkos helyét a félig a föld alatt és a mélyben. (34)

A mélyben lévő szobába költöztette át az irodáját. Amikor Koyasu meglátogatta a szobát, érezte és felismerte, hogy a valóság és az alter világ közötti határ, és az idő áramlása megszakadt. (35)

Egy mély téli napon Koyasu úr a mélyben lévő szobába hívta az elbeszélőt. És Koyasu tett vallomást, hogy ő egy ember volt, nem volt árnyéka, nem volt teste ebben a világban, és ő volt a tudatának létezése vagy egy szellem, és már eltávozott. (37)

Az elbeszélő Koyasuról beszélgetett Soedával. Azt mondta, tudta, hogy Koyasu már elhunyt, és csak ő és az elbeszélő láthatják Koyasut. (38)

Egy fiú született, akit “Shin”-nek (Erdő) neveztek el. Nagyon boldog gyermekkort küldött a szülei szeretete. De amikor 5 éves volt, biciklizett, és egy autóbalesetben elhunyt. (40)

Egy június végi vasárnap hat óra előtt Koyasu felesége eltűnt, és önpusztítást követett el azzal, hogy egy folyóba vetette magát. (Az időpont 30 évvel korábban volt.) (40)

Az önpusztítás után elkezdett különcködni, például barettet és szoknyát viselni. (40)

Amikor 65 éves volt, újjáépített egy könyvtárat a szeszgyárából. (40)

(…)

Cselekmény(ek) és epizódok

A. Kamaszkor a lánnyal ebben a való világban (1. fejezet)

B. Idő a városban (1. fejezet)

C. Középkorú évek a Városból való visszatérés után, a Z Városi Könyvtár főkönyvtárosának munkája (2. fejezet)

(…)

Karakterek

Narrátor – 17 éves fiú. A való világban egy nyugodt külvárosi kerületben élt a tenger mellett, és egy állami gimnázium harmadik osztályos tanulója volt. Barátnőjével havonta egyszer-kétszer találkoztak, randevúztak. (2) Az apja egy gyógyszergyárban dolgozott. Az édesanyja pedig háziasszony volt. (4, 23. o.) Szerette a könyvtárakat és egyedül olvasni a könyveket. (4, 23-24. o.) Az egyetlen álomolvasó a városban, és a munkája kizárólag az álomolvasás. (7, p. 39 – 40)

A lány ebben a világban (te, barátnő ?) – 16 éves lány a Város könyvtárában dolgozott 17:00-tól kb. 22:00-ig. (1) A való világban élt a hely sem messze az elbeszélőtől, a távolság 90 percbe kerül vonattal. Egy lányoknak szóló magángimnázium gimnazistája volt. (2) Az apja helyi közalkalmazott volt, és egy előkészítő iskola irodai alkalmazottja. Az édesanyja pedig rákban hunyt el, amikor a lány hároméves volt. (4) Bevallotta, hogy ő csak egy árnyék, tartalom nélkül. (17)

A lány a városban – A lány a városi könyvtárban dolgozott. A lány szelleme lehetett, de nem rendelkezett tudással vagy emlékkel erről a világról. A lány a Városban azt mondta, hogy a Városban született, és soha nem ment ki onnan. Biztosan alter személy volt, vagy volt egy alter szelleme. (7, 42. o.) Azt mondta, hogy nem tudott a saját árnyékáról, mert az árnyékát hároméves korában kihúzta magából, és soha többé nem találkozott vele. (18, 137-138. oldal)

Kapuőr (3- ) – A nagydarab ember hűséges volt a munkájához.

A kislány húga – Hat évvel fiatalabb volt, mint a kislány. (4, 23. o.)

Az anyai nagymama – Az egyetlen ember, akinek a lány meg tudja nyitni a szívét. (4, p. 23)

A lány anyósa (4)

Egy öregember (12, 81. oldal – ) Egy volt katona, ápolta az elbeszélőt, amikor magas lázban szenvedett.

2. fejezet

Ohki (28, 200. oldal ; 29. oldal) Az elbeszélő fiatalabb kollégája egy könyvügynökségnél.

Soeda – Harmincas évei közepén járó hölgy, a naganói Z városi könyvtár egyetlen könyvtárosa, szelíd arcú, vékony, 160 cm magas. A Z Városi Könyvtár forgópontja, a könyvtárat az ő képességei alapján lehet aktiválni. (30, pp. 214 – )

Tatsuya Koyasu (30, pp. 216 – ) – A Z Városi Könyvtár főkönyvtárosa. Egy kövér középkorú férfi. De tény, hogy már nyugdíjba ment, pihentette a könyvtárat, hogy átadja a munkáját valakinek. Sötétkék barettet és szoknyát viselt. Gazdag szeszgyáros családból származott. Egy tokiói magánegyetemre iratkozott be, és a szakterülete a közgazdaságtan volt, hogy a családi vállalkozását sikerre vigye, de valójában irodalomból akart szakosodni. A diploma megszerzése után stabil, de unalmas életet élt a szeszgyár vezetésével, és regényt akart írni, de nem sikerült. Amikor 35 éves volt, összejött egy nővel, majd “látogató házasság” formájában összeházasodtak. Amikor 40 éves volt, megszületett a gyermekük, akit Shin (Forest) névre kereszteltek. De a gyermek 5 éves korában közlekedési balesetben meghalt. A felesége egy időre öngyilkos lett, majd fokozatosan különcködni kezdett, például szoknyát és barettet viselt. 65 éves korában a szeszgyárából könyvtárat épített, és főkönyvtárosként vezette a (lényegében magán)könyvtárat.

Komatsu – Z város kis- és középkorú, társasági életet nem ismerő lakásügynökségi embere. (31, 226-228. o.)

Részmunkaidős munkás hölgyek (31, 230. o. – )

Soeda férje – A város egyik állami általános iskolájának tanára. (32, p. 327)

Koyasu úr felesége (39, 315. o. -) Koyasunál 10 évvel fiatalabb nő, amikor Koyasu 35 éves volt, “látogató házasságként” házasodtak össze. Tokióból minden pénteken meglátogatta és megszállt Koyasu fukusimai házában. Amikor 40 éves volt, született egy testvérük. (39)

Shin Koyasu – Koyasu úr és felesége gyermeke akkor született, amikor Koyasu 40 éves volt. Koyasu úr a Shin (erdő) nevet adta neki. Nagyon boldog gyermekkort küldött szülei szeretete. De amikor 5 éves volt, biciklizett, és egy autóbalesetben elhunyt. (40, pp. 323 – 327)

(…)

Csoportok

Helyszínek (állam, prefektúra, város, település)

Helyi város

A város – A városról egy barátnő tájékoztat, amelyet a vámfal zár körül. A Városba való belépéshez különleges feltételekkel kell rendelkezni. (1) Az elbeszélő és a lány titkos elméjének helye (4, 27. o.) Valaha virágzott, de tönkrement. (12) A Városban élők nem mehetnek ki onnan, csak kötelességből. És az emberek a kézműves negyed és a lakónegyed között nem látogatták egymást. A Cityben nincs áram és gáz. A lány gyerekkorában ott lakott, de az igazi anyaga még mindig ott élt. (15, 108-11. o.) Az elbeszélő árnyéka szerint a Várost az elbeszélő és a képzelete teremtette és tartotta fenn. (20, 146. o.) És az elbeszélő azt mondta, hogy a Városnak az árnyék országának kell lennie. (20, 147. o.) És az árnyék azt mondta, hogy az embereknek a Városban nem kellene tudniuk, hogy ők árnyak. ; Az árnyék azt mondta, hogy ennek a Városnak sok ellentmondása van az eredetétől kezdve. Az ellentmondások és funkciók (fenevadak, álomolvasás stb.) feloldására néhány eszközt állítottak be szabályként. És a Város egy nagyon technikai és mesterséges hely volt. (25, 176-177. o.)

A valóságos világ (ez a világ)

Tokió (19 – )

Z Town – A hely, ahol a könyvtár létezik(-ed). Egy helyi kisváros a hegyekben, Fukusima prefektúrában, Tohoku régióban. Tokióból kell odalátogatni, bár Kohriyama a Hohoku Bullet Train vonattal, és bár Aizu-Wakamatsu vonattal, majd átszállással a helyi vonattal. (30 -)

(…)

Helyek (szoba, üzlet, iskola, közterület, állomás)

1. fejezet

Liberary of the City – Egy nem meghatározott régi kőház, kitette a “16” számú táblát, és a faajtó nagyon nehéz volt. Az első szoba 5 négyzetméteres, szerény és kopottas, a hátsó szoba majdnem ugyanilyen, és volt egy ajtaja a veremre. (5, 28-29. o.) A városi könyvtár régi álmokat tartogat, könyvek helyett. (39. o.) Szerintem a hely olyan, mint a kereszténység szent helye.

Központi tér

Kapu – A Város egyetlen falkapuja.

Öntöde

A vadállatok helye – (20. o.)

Kézműves negyed (9., 59-60. o.) – Ott van a lány otthona.

Lakónegyed (10., 61. o.) – A városrész korábban a Város köztisztviselőinek és katonáinak lakónegyede volt, de rommá vált. Az elbeszélőt egy kis és egyszerű szobában tartották a kerületben.

A hely, ahol az árnyék élt – A hely a Város és a külvilág közötti köztes térben volt. (14, p. 103)

A kötés – A Város déli végénél alakult ki a Város folyójának furcsa kötése.(16, 117. o.)

2. fejezet

A Z Városi Könyvtár – Egy józan, kétszintes faépület a Tohoku régió hegyei között, régi volt, de nemrég felújították. A ház korábban egy szeszgyártó üzemi lakása volt. (30, 212-213. o.) Lényegében a könyvtár Koyasu úr magánbirtoka volt. (39, pp. 309 – )

Egy 50 éves faház (31, 226. o. – ) – A ház Z városban, ahová az elbeszélő költözött és ahol lakott.

A könyvtár mélyén lévő szoba (34, pp. 258 -) – Volt egy fakályha ugyanaz a fakályha izgatott a városban. (34, p. 261)

(…)

Kulcselemek, kulcsszavak és kulcskifejezések

Árnyék (1, 8, 9) – A városban élő embereknek nem volt árnyékuk. A Városba nem lehet belépni, az ember a saját árnyékát követi. Az elbeszélő elvette az árnyékát, és meghagyta az árnyékát a kapuőrnek, majd az árnyékát kis munkák at ki a falból. (9, 55. o.) A lány azt mondta, néha úgy érezte, hogy valaminek az árnyéka.

A fal (1 – ) – A magas és nagyon erős fal veszi körül a várost. A kapuőr azt mondta: “Ha van tökéletes dolog a világon, akkor az csak ez a fal lehet”. És ezt nem csinálta senki, már eleve létezett. (7, 37. o.) Nyolc méter magas. (15, 108. o.)

Szörnyek (3 – ) – Titokzatos bestiák élnek a Városban ; Az árnyék szerint a Város potenciális negatív energiájának leadására szolgálnak.

Kürt (3) – Egy eszköz, amellyel a fenevadakat a kapuhoz hívják.

A kapu (3 – )

Macska (4 – )

Olvasókönyvek (4 – )

Nehéz kabát (5 – )

Régi álom (5, 30. o. – ) – Az árnyék azt mondta az elbeszélőnek, hogy a régi álmok egyfajta mentális visszhangok maradtak a fő testek hajtották kifelé.

Álomolvasó (5, 30. o. – )

Mélyzöld szemüveg (5, 30. o. – )

Gyógytea (5, 31. o. – 32. o.) – Az álomolvasó(k) különleges itala.

Levelek (4., 6.) – Az elbeszélő és a lány a való világban leveleztek egymással. Levelei konkrét valós dolgokat írtak, a lány levelei viszont homályos belső dolgokat. A lány megírta az álmát, amit látott. Megpróbálta megírni az álmát, de nem sikerült.

“Ez a világ” (6, 36. o.)

Régi álmok – A Város könyvtára régi álmokat tartogat. Alakjuk olyan, mint egy tojás, felületük kemény és sima, mint a márványkő. (7, 38. – 39. o.) A régi álmok nem voltak egyértelműek, nem következetesek, “kaotikus mikrokozmoszok” és “maradványok gyülekezetei”.

A lány különös álma (8, 52. o.)

Örökkévaló (11., 66. – 67. oldal)

A város térképe (12, 75. o. – 75. o.) Az elbeszélő saját akaratából és kíváncsiságából elkezdte elkészíteni a város térképét. Először a falat követte, hogy megismerje a Város körvonalainak alakját.

Kíváncsiság (12, 77. oldal -)

“A szívem csak néha merevedik meg”. (13, p. 87)

“A szívem és a testem bizonyos mértékben elvált egymástól.” (13, p. 93)

Álomolvasás – Az álomolvasás az a cselekedet, hogy az ember csak a régi álmokat látja és érzi. Az elbeszélő mindennap három régi álmot olvasott, és az olvasás elmúlásának érzését kapta. (14, 98. – 99. o.) Az álomolvasás a szellemek vagy/és az anyagok mentális visszhangjának lecsillapítására szolgáló módszer lehet ; Az álomolvasás olyan cselekedet, amellyel egy régi álmot vagy szellemet szabadítanak ki a burokból. (26, p. 181)

“A test szentély, amelyben a szellem él”. – A kapuőr mondása. (14, p. 107)

Témapark (16, 128. o.)

A pszichológiai bezártság mint félelem – Az árnyék szava. (25, p. 176)

2. fejezet

“Valóságunk több útra szétválva halad előre minden egyes belső oldalunkon”. – Az elbeszélő monológja a 2. fejezet elején. (27, 186. o.)

Sötétkék barett (28, 195. o. ; 30, 219-224. o. ; 40, 338-339. o.) – Egy sötétkék barettet látott az elbeszélő egy hosszú álomban, majd megalapította a főkönyvtáros loon a Z?? Városi Könyvtárban. A barett Tatsuya Koyasu tulajdona. Egy unokahúga vette Párizsban egy utazás során.

Szoknya (32, 231-232. oldal ; 40, 338-339. oldal) – Koyasu úr elkezdett barettet és szoknyát viselni, miután a felesége öngyilkosságot követett el és elhunyt.

Fekete tea (32., 233. o. – )

Nagy öreg kút (33., 251. o.)

12 kulcs (34, 260. o.)

Régi fatüzelésű kályha – Ugyanolyan volt, mint a városban. (34, p. 261)

Koyasu órája (35, 273. o.) – Az órájának megvolt a számlapja, de nem volt rajta mutató.

Agy, fizikai test és szellem (36, 292. o.)

Szent Biblia (38., 302-303. o.)

(…)

Kulturális dolgok ebben a regényben

Zene

Lenyűgöző jelenetek és fontos leírások

Rejtvények, rejtélyek és kérdések

Gondolatok és filozófia

Értelmezések, elemzések és jegyzetek

A városnak azonosnak kell lennie a “Kemény-csavaros Csodaország és a világvége” “Világvége” című művével. A Városról szóló cselekmény az 1. fejezetben majdnem ugyanaz, mint “A világ vége”.

A könyvtár és a könyvek olvasásának (vagy az álomnak) a motívuma pedig a “Kafka a parton”-ra hasonlít.

A Városról szóló történet első része majdnem ugyanaz, mint “A világ vége”. De a valódi világ vagy “e világ” története teljesen más.

A fejezetek leírásában az elbeszélő a Városban a “WATASHI” japán névmást használja, a való világban viszont a “BOKU” névmást.

A Z Városi Könyvtár főkönyvtárosának munkája magányos munka, és Soedán és Yoyasun kívül senkivel sem áll kapcsolatban. Tehát egyenlő az álomolvasó munkájával.

Következtetés

Szerintem ez a regény élénken ötvözi a városi kalandregények (“A keménykötésű Csodaország és a világvége” “Tánc, tánc, tánc” és “Kafka a parton”) és a romantikus regények (“Norvég erdő” és “Szputnyik kedvesem”) egy másik, egyedi stílusú regényét. Irodalmi pályafutásának egyik legnagyobb gyümölcse.

A regény egész mondanivalója arról szól, hogyan birkózunk meg a valósággal és/vagy a történetekkel.