I
Hard
De behendige liefde stijgt op
Met zulke schitterende vonken
Die op zijn zolder het hoofd
Een prestatie had om iedereen te bekennen.
Hard
Alle klauwen van bloed bedekten
De herinnering aan andere geboorten
Toen omvergeworpen in het licht
De toekomst bedekt door omhelzingen.
Onmogelijk onrecht is een enig wezen in de wereld
De liefde kiest de liefde zonder van gezicht te veranderen.
II
Zijn ogen zijn lichtspelingen
Onder de façade van zijn naaktheid.
Tot een bloem van transparantie
De terugkeer van gedachten
De woorden die dood zijn annulerend.
Ze wist alle beelden
Ze verblindt de liefde en haar verwoeste schaduwen
Ze heeft lief – ze houdt ervan te vergeten.
III
De almachtige vertegenwoordigers van het verlangen
Pasgeboren zware ogen
Om het licht te verwijderen
De boog van je borsten gespannen door blinden
Die zich je handen herinnert
Je dunne haar
Is in de onbewuste stroom van je hoofd
Streelt over de huid
En je mond die zwijgt
Kan het onmogelijke bewijzen.