Tag: Paul Éluard

I

Hard
De behendige liefde stijgt op
Met zulke schitterende vonken
Die op zijn zolder het hoofd
Een prestatie had om iedereen te bekennen.

Hard
Alle klauwen van bloed bedekten
De herinnering aan andere geboorten
Toen omvergeworpen in het licht
De toekomst bedekt door omhelzingen.

Onmogelijk onrecht is een enig wezen in de wereld
De liefde kiest de liefde zonder van gezicht te veranderen.

II

Zijn ogen zijn lichtspelingen
Onder de façade van zijn naaktheid.

Tot een bloem van transparantie
De terugkeer van gedachten
De woorden die dood zijn annulerend.

Ze wist alle beelden
Ze verblindt de liefde en haar verwoeste schaduwen
Ze heeft lief – ze houdt ervan te vergeten.

III

De almachtige vertegenwoordigers van het verlangen
Pasgeboren zware ogen
Om het licht te verwijderen
De boog van je borsten gespannen door blinden
Die zich je handen herinnert
Je dunne haar
Is in de onbewuste stroom van je hoofd
Streelt over de huid

En je mond die zwijgt
Kan het onmogelijke bewijzen.

IV

Ik vertelde je over de wolken
Ik vertelde je over de boom en het bos
Over elke golf, over vogels in de bladeren
Over de kiezelstenen van lawaai
Over de vertrouwde handen
Over het oog dat gezicht of tafereel wordt
En de slaap keert terug naar de lucht in zijn kleur
Over al die dronken nachten
Over het stratenpatroon
Over het geopende raam, over een ontdekt front
Ik vertelde je over je gedachten, over je spreken
Over liefkozingen, over zelfvertrouwen, overleven.

V

Het was meer een kus
Minder handen op de ogen
Halo’s van licht
Aan de lippen van de horizon
En een draaikolk van bloed
Die zich overgeven aan de stilte.

VI

Jij bent de enige en ik hoor het gras van je lach
Jij bent het je hoofd dat oprijst
En van de hoogte van de gevaren van de dood
Op de bewolkte bollen van de regen van valleien
Onder het zware licht onder de hemel van de aarde
Geef jij geboorte aan de val

De vogels zijn geen voldoende toevluchtsoord meer
Geen verwaarlozing meer, geen vermoeidheid meer
De herinnering aan bossen en fragiele beken
Op de ochtend van grillen
Op de ochtend van zichtbare liefkozingen
Op de grote ochtend van de afwezigheid van ondergang
Dwaalt de boot van je ogen
In het kantwerk van verdwijningen
De afgrond wordt aan anderen onthuld om hem te doven
De schaduw die jij hebt gemaakt, is niet recht op de nacht.

VII

De aarde is blauw als een sinaasappel
Helemaal geen vergissing, de woorden liegen niet
Ze laten je niet meer zingen
Rond de kussen om met elkaar om te gaan
De gekken mieren de liefdes
Het wordt geblokkeerd door bondgenootschap
Al het geheim, al het lachen
En welke kleren van verwennerij
Om het allemaal naakt te geloven

De wespen bloeien groen
De dageraad passeert rond de nek
Een ketting van ramen
Vleugels bedekken de bladeren
Je hebt alle geneugten van de zon
Alle zon op aarde
Op de wegen naar je schoonheid.

VIII

Mijn liefde voor het vertegenwoordigen van mijn verlangens

Breng je lippen naar de hemel van je woorden als een ster
Je kussen in de levende nacht
En het kielzog van je armen om me heen
Als een vlam in een lied van verovering
Mijn dromen zijn in de wereld
Helder en eeuwig.

En als je er niet bent
Droom ik dat ik slaap, droom ik dat ik droom.

IX

Waar het leven wordt overwogen, is alles ondergedompeld
Bestijg de kronen van de vergetelheid
Duizeligheid in het hart van metamorfosen
Van een ecrituur van zonnealgen
Liefde en liefde

Je handen maken de dag in het gras
Je ogen maken de liefde in de hele dag
De glimlachen door de grootte
En je lippen door de vleugels
Je neemt de plaats in van liefkozingen
Je neemt de plaats in van ontwaken.

Lijst met vertalingen van gedichten
(Français, English, Español, Italiano, Deutsch, Nederlands, Svenska)
Anna de Noailles, Léon-Paul Fargue, W. B. Yeats, Rupert Brooke, etc.